En dan is het zomaar weer bijna twee maanden later. Het gaat erg goed met mij. Na een jaar vol operaties en veel stilstaan en achteruit gaan, zit ik nu volop in een stijgende lijn. Ik werk weer, fitness om mijn belastbaarheid omhoog te krijgen, loop af en toe (maar steeds minder) tegen een muur op van toch teveel gedaan en voel me vooral steeds sterker worden. De prothese zit veel fijner dan die vervelende tissue expander, waardoor ik steeds meer vertrouwd raak met mijn nieuwe status als Deborah 2.0.
Ik ben heel blij dat ik nu zo ver ben. Dat ik het achter me kan laten en vooruit kan kijken. Het kostte even wat moeite om dat ook echt zo te voelen, maar inmiddels is het goed doorgedrongen. Net als de wetenschap dat mijn kans op borstkanker van tachtig naar minder dan twee procent is gegaan! (applaus, wat zeg ik, staande ovatie!)
Nog één operatie voor de tepelreconstructie en dan is dit medische traject achter de rug. Hoe en wat weet ik nog niet, daar ga ik eind deze maand met de plastisch chirurg over praten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten