With a little help

Ik had niet zo'n zin om er over te bloggen, over het rode plekje op mijn rechter borst. Ben het de wereld in sturen van complicatieberichtgeving een beetje beu. Vorige week ben ik ervoor naar het AvL geweest. Het bleek een ontsteking van een hechting en geen infectie. Ik had m'n logeertas al mee, maar het eruit snijden was gelukkig niet nodig. Na een week opnieuw laten zien wel en dat was vandaag. Het ziet er beter uit, dus hoera, dit loopt goed af!
Elk bezoek aan het AvL is een confrontatie met de pech die ik heb gehad en het project linkerborst dat ze nog voor me in petto hebben. Het is veel wat we met z'n vijven te verwerken hebben gekregen. Ik ben er trots op hoe we dat samen hebben gedaan. En trots ook op al die mensen die ons steunen. Op de terugweg hoorde ik Joe Cocker en heb ik heeeeeel hard meegezongen.

Volgende afspraak is op 4-3, om met de plastisch chirug te bespreken hoe en vooral wanneer ik dan toch nog die Barbiegirl ga worden. Tot die tijd zal ik denk ik weinig posten. Ik heb allerlei dingen weer opgepakt; mijn werk bijvoorbeeld. Zaterdag voor het eerst weer op interview. Zin an!

Zes weken om

Voor de operatie dacht ik steeds: als de eerste zes weken nou maar eens voorbij zijn! Nou, die zijn omgevlogen. De eerste drie waren heftig, de laatste drie gingen goed. Mijn conditie gaat met sprongen vooruit, ik heb veel minder pijn en - hoera! - kan weer op mijn zij slapen. Zes weken is ook de grens waarna ik mijn armen weer gewoon mag bewegen, maar ik snap nu ook waarom ze in het AvL zeiden dat na drie maanden pas écht alles weer gewoon is. Als ik wat zwaarders til, een zware pan afgiet o.i.d., krijg ik pijn in mijn borst en een heel zwaar spierpijngevoel in m'n armen. Rustig opbouwen dus. En wat een mazzel, er zijn twee extra weken kookrooster ingelast. Deze en volgende week zijn er weer lieve schatten die om de dag eten brengen.

Mjam mjam, tortilla's (en sla en chips en saus en nog meer saus en sla en dressing en nootjes en ijs en koemelkvrij ijs én wijn) van Petra

BH-erlebnis

In het AvL heb ik een prothese gekregen voor in mijn bh; een huidskleurige, stoffen nepborst, gevuld met watten. Na mijn ontslag heb ik 'm nog niet uit het doosje gehaald, tot vandaag. Ik had een afspraak bij Anita, die protheses en toebehoren verkoopt. Tjonge, wat ben ik opgeknapt van dit bezoek. Met de deur op slot en achter geblindeerde ramen, kon ik in alle rust bh's passen. En tot de conclusie komen dat de AvL-prothese te groot was. Onder de woorden "ik heb nog iets" dook Anita in een kast, om daar een zak derde wereld-protheses uit de halen. Deze zijn niet van inferieure makelij, komen ook niet uit Polen, maar zijn afkomstig van vrouwen die een geslaagde reconstructie hebben ondergaan en hun prothese aan Anita hebben gegeven, zodat zij ze kan opsturen naar arme landen ver weg. Als Marktplaatsspeurder ben ik niet vies van een schone tweedehands. Er bleek een heel geschikt model tussen te zitten, die in een bh die ontzettend lekker zit, net een echte borst lijkt. Als ik nu naar beneden kijk, zie ik geen scheve borstkas meer, maar een vertrouwd beeld. En daar word ik erg blij van.

Frummelborstje

'Het gaat zeker goed met je, dat je weinig meer schrijft', kreeg ik gister als commentaar. Klopt! Denk steeds dat ik wat wil posten over mijn AvL-bezoek van dinsdag, maar het komt er steeds niet van. Ben 'druk' met niks. Of nou ja niks, ik lig overdag niet meer in bed, wandel elke dag een stuk, heb deze week voor het eerst weer gefietst, doe lichthuishoudelijke dingetjes en ben rustig m'n werk aan het opstarten. Vergeleken met mijn hoge tempo van voor 1-12 voelt het als zeer gering, maar vergeleken met waar ik twee weken stond, is het best een heleboel.
Maar goed, dinsdag dus. De drain is eruit, dat voelt een stuk minder patiënterig. Ik heb het met Yvonne (de nurse practitioner) over een reconstructie gehad. Die kan vanaf juni, maar dat hoeft niet. Voor de huid, operatie of wat dan ook, maakt het niet uit als ik het nog wil uitstellen. Ik heb de regie, zei ze. Dat is een fijn bericht, want die was ik de afgelopen weken behoorlijk kwijt. Zij denkt dat het met een huidtransplantie van onder mijn linkerarm en een tissue expander moet gebeuren. Ik wil veel liever meteen een prothese. Doen ze maar een fikse huidtransplantatie. Dat hele ballonopvulgedoe is me namelijk niet goed bevallen. Begin maart hebben we een gesprek met de plastisch chirurg, dan kunnen we dit soort dingen bespreken. Ik ben ook wel benieuwd hoe hij/zij er over denkt (is elke keer weer een verrassing wie ik ga zien). Tot die tijd laat ik het maar los.
Yvonne vertelde dat mijn linkerkant niet helemaal plat gaat worden, waar ik bang voor was. Er zit nog wat vocht dat zal verdwijnen, maar omdat de huid is blijven zitten, blijft het een frummelborstje. Frummelborstje, die hou ik erin. Ik vind het een lieve naam voor dit wat sneue zusje van rechts. Die kan wel wat zachtheid gebruiken.
Na de laatste operatie wilde ik z.s.m. een decolleté, maar inmiddels denk ik er anders over. Er is in korte tijd zoveel gebeurd, dat ik grote behoefte heb aan rust, herstel en balans. Bovendien denk ik dat ik wel uit de voeten kan met een uitwendige prothese. Dinsdag ga ik naar een mevrouw die protheses, speciale lingerie en badkleding verkoopt. Met een goede bh kan ik de prothese gaan dragen. Ik kijk er eigenlijk wel naar uit. Als ik nu naar beneden kijk, zie ik een scheve borstkas. Het lijkt me fijn als ik er in elk geval van de buitenkant weer normaal uitzie. Met het frummelborstje dat er onder zit, verzoen ik me steeds meer. Het helpt dat het tijdelijk is. Ze gaat net zo mooi worden als rechts.

Gelukkig, nieuw jaar!

Hoera, het is 2011! Ik wens jullie een heel gelukkig nieuwjaar! Ik laat m'n sores achter in 2010, op naar veel goeds.
De stijgende lijn zet zich voort. Ik heb de zware pijnstillers bijna afgebouwd en met alleen paracetamol gaat t ook. Ik beweeg me makkelijker en wil elke dag een stuk wandelen. Daar fris ik vooral ook mentaal van op.
Heb links nog wel wat vervelende pijnplekken. Morgen naar t AvL om de drain te laten verwijderen (hoera!). Kan ik meteen vragen waar die pijnlijke stukjes door worden veroorzaakt. Ik denk dat t de steunhechtingen zijn. Heb ook wat vragen over een nieuwe borstreconstructie (wat en hoe?). Goed om te gaan dus, voor t eerst weer alleen over de spitsstrook naar A'dam (met als trouw gezel m'n iPhone, die trouwens gelukkig in gelullig en pijnlijke in lijmklemmen wil veranderen).