De laatste keer dat ik blogde, moest ik er niet aan denken, aan een nieuwe operatie. Misschien is het de lente, of de fleurige decolletéjurkjes in de winkel die een stuk minder leuk zijn met een hooggesloten prothesebh, of m'n linker kant die steeds platter lijkt te worden, maar ik wil zo graag een borst terug. Als die reconstructie dan toch nog moet gebeuren, waarom dan niet voor de zomer?
Vandaag hadden we een afspraak in het AvL om te praten over hoe ik aan een complete boezem kom. Er zijn twee opties, zo bleek. De eerste is een huidtransplantatie van huid onder mijn arm die omgeklapt wordt. Samen met de huid die er nog zit (en die te weinig is voor een reconstructie) wordt er dan een soort lapwerk gemaakt, met een prothese of tissue-expander onder de borstspier. Optie 2 is zwaarder. De huid die er nu nog zit, wordt dan vervangen door huid van mijn rug, met een rugspier. Die spier wordt, door een tunnel (!) onder mijn oksel naar voren getrokken. De prothese of tissue expander (dat wordt op de OK bekeken) komt dan tussen de borst- en rugspier. Of zoals de plastisch chirurg zei: als sushi ingepakt tussen spieren. Dit laatste is voor mij een belangrijk argument om voor deze methode te kiezen. Hij is ingrijpender dan de eerste, maar geeft minder kans op complicaties. De dunne huid die aanleiding was voor spoedoperatie 1 in december wordt vervangen door dikkere huid met het - aldus de pc - 'fijne vetlaagje' en door de sushiconstructie is de prothese beter beschermd tegen infecties. Het is wat zwaarder dan optie 1, maar lang niet zo zwaar als wat ik december heb gehad.
Links moet nog een tijdje rust en herstel, maar vanaf eind mei mag ik weer geopereerd worden. We hebben besloten om het dan ook meteen te doen. Ik voel me erg opgelucht. Het is anders dan bij de vorige ingreep. Toen verloor ik veel, nu voelt het alleen maar als winst.
